TREN

Zifiri karanlýkla ayaz,
Kurþun gibi çöker
Issýz ovanýn üzerine…
Bir çýðlýk gibi yarar geceyi,
Ovadan geçen tren sesi,
Geride korkunun izini býrakarak…

Ürperir,
Gökyüzünde bir kandil gibi yanan
Yýldýzlarýn üþüyen cýlýz ýþýðý…
Þölene çaðýrýr
Gecenin dehlizinde,
Kanlý diþleriyle,
Karanlýðý kana bulayan çakallarýn
Acýmasýz sesleri…

Dökülür topraða,
Birkaç damla gözyaþý,
Bir avuç hüzün,
Ýz býrakarak ýssýz bozkýrda,
Kaybolur karanlýðýn derinliklerinde…

Uykuya dalar,
Gecenin zifiri karanlýðý,
Prangalara vurarak
Düþünceleri,
Umutlarý,
Sevinçleri,
Zindanlara týkarak
Korkunun girdabýnda…


Býçak gibi saplanan tren sesi,
Ýkiye böler geceyi,
Daðýlýr dalga dalga,
Ürperen gecenin karanlýðý,
Yaþam sevinci filizlenir,
Topraða dökülen
Birkaç damla gözyaþý
Ve
Bir avuç hüznün
Bozkýra kazýnan izinden…



Sosyal Medyada Paylaşın: