Son Yılın İlk Günü

Esen rüzgar
Yeni doðan ay
Son yýlýn ilk günü
Ve çilek.
Görüþ alanýma giren huzursuzluklar
Ah! Seni hissediyorum
Acýlarým kayboluyor sokak arasýnda

Ölüm
Göðsümden dolan gecenin soðuðuna
Beni bir kes bak
Beni bir kes bak
Nefes alýrken zorlanýyorum
Ýçim çekiyor elvermemiþ hüzünleri

Saklambaç oynayan ruhlar
Ölümün sessiz çýðlýðýnda
Gemiler de tükeniyor
Gemiler iskelenin koynunda.
Sen sahici
Yaþayan kütüphane
Ve adýn dilimde
Koca aðaç gövdeleri
Yýka beni huzurunda savaþayým
Sensizlik ne büyük harp!

Mum býraktýn nehrimize
Ardýna bakmadan güneþ
Çekip savuruyor evimin mutluluðunu
Güneþ girmiyor evime
Sen de girmiyorsun. Hadi çýk gel
Daðlar ve dümdüz ovalar adýný haykýrsýn
Hadi çýk gel

Yontulmuþ bir kalbim var artýk
Heykelcikler kýrýlýyor mutsuzluktan
Ve biz
Kýrýlýyoruz umutsuzluktan
Bir ölüm geliyor
Gözlerime ve karnýma
Silah þakaðýmda soðuk ter
Haykýrýþ
Ve çilek.

Sen kor gibisin içime düþen
Kar gibi
Ýstemsiz gülüþmeler
Yerini habersiz aðlamaklý kuþlara býrakýyor
Uçun içinizde kalan son sevinçlerle
Yerli yersiz güneþ doðuyor bak!

Ah! Birkaç kelime daha söyleyebilseydik keþke
Soluksuz öten borulara
Iþýðýmý kesiyor perde
Yan yana dizilmiþ hareketsiz antik kavimler
Sensizlik bugün de yoksul
Selam ile ölüyorum
Bugünlerde
Biliyorsun daðlar denizleri seviyor
Oyuncak mutluluklar dökülüyor saða sola
Günaþýrý sevinç tohumlarý ekiyor kentimize
Ve çilek.
Gözlerin yanaklarýn parmaklarýn
Mutluluk doðuruyor karnýn ve þakaklarýn
Yaþamaya sebebiyet veriyor içimde bir bir
Son yýlýn ilk günü.
Sosyal Medyada Paylaşın: