Kaybolmuþ bir hayat benim-kisi. Antika bir evin, ücra bir köþesinde kalakalmýþ. Üzeri kendisini göremeyecek kadar toz baðlamýþ. Yýllardýr,uzun zamandýr el deðmemiþ. Gelip gideni hiç olmamýþ. Kimsesiz sokaklarýn karanlýðýnda boðulmuþ. Üstü baþý bir sokak çocuðu kadar periþan. Gücü kalmamýþ taþýyan yanlarýnýn. Ve serilmiþ yere böyle usulca. Bitecek bir hayat benim-kisi. Okyanuslarýn çok açýklarýnda. Karanýn bile görünmediði ufukta. Yalnýz,yapayalnýz hep sonunda. Bitmiþ bir hayat benim-kisi. Yalnýzlýðýn tam ortasýnda. Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Ozan Vural Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.