Yeter artýk, sus, dinle beni yüreðim, ve gömül sonsuza kadar suskunluða sadece, izin kalsýn seni bulmak isteyen zavallýya...
Þaþkýnlýðým, bu garip halim, anlaþýlmaz tutarsýzlýðým, bu zaman tutmazlýðým, isyan içinde ki dayanýlmaz sevgim, bu hýrçýnlýðým, kahrolasý bu yalnýzlýðým…
Hepsi senden kaldý be gülüm...
Heybem çok dolu olsa da, taþýmak zorunda býraktýn bu yükü bana, söyler misin, bu ben miyim Allah aþkýna ? deðilim...
Ne demiþ þair; ’’Ne varsa gönlümde sen aldýn götürdün yar, bu hüzün bana senden yadigar…’’
Yeni yýla umutlarý devirirken, yazayým okursan eðer, az biraz acýtsýn, kalanlarýn ardýndan umutlar, sevgiler, uyku tutmayan geceler, aþk’lar da kalýverir bazen, gözyaþlarýyla sulanýr gidenin yollarý, toz toprak içinde kalmasýn diye giden sevgili… Atilla Yüceak Aralýk 2014 Araþtýrmacý Yazar –Þair
Sosyal Medyada Paylaşın:
yüceak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.