Nidalar yükselirdi En tanýnmazlýkta Bakir ovalar esir düþmüþken O eserekli düþlere Kýlýksýz kýlýfsýz yaþanýrken…
Pencerelerde sardunyalar Kuþ yuvalarý kadar kýrýlgan Tümlerken hayatlarý o suretsiz yalanlar. Özdeþ ve yalýn Hani nerede o eþrafým Olaný görmezden gelip de Görünmeyene dokunan Eþlik ederken o heyula buhran.
Uzak odalarda yakýn ruhlar Yakýn olup da can evinden vuran… Nasýl ki izafi Peyder pey olsa da Kýlý kýrk yaran Ýçerisinde, çevresinde Mubah deðil asla zikredilen onca yalan.
Mimlenmiþ bir kere aþk Sýðmaz iken yere göðe Yanýnda hem özlem hem hicran. Devasa gölgeler Peþkeþ çekilirken karanlýða. Kaç hadi kurtar kendini Asla yenilme Mimlenmiþ kerelerce Adý aþk nasýl olsa.
Yoldan çýkmýþ bir kere Ne zaman erdi ki bu hikâye nihayete. Hýr gür ve onca telaþ Randýmaný öfke Nice terk ediþ Döndü iþte Baþladýðý yere.
Fazlasýyla yýlgýn gönül Bir o kadar sünepe Yol yordam bilmese de Her daim mihenk taþý oldu ömrün.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülüm Çamlısoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.