ben ağladığımda

bitmez bir gece baþlarken kimsenin bilmediði
toprak huylu bir yaðmur olur serzeniþlerim
bir çocuk büyür ninniyle annesinin ayaðýnda
ardýna kadar açýlýr tüm evlerin kapýlarý kim bilir
geri döner belki bir baba elleri dolu dolu ansýzýn
katýla katýla güler aðlanacak halimize ayrýlýk bitiverir.


bir çocuk gülünce öteki çocuklarda güler
iri gözleri ve cýlýz boyunlarýyla binlercesi
dili tutulur serçelerin, kumrularýn þarkýsý biter
eser kalmaz lal gülüþünden bilirim ben aðladýðýmda!
sonrasý kalýr bir öncesinin hiç ortasý olmayan
en baþa döner miyiz bilemem orasý muamma.


onlarýn içinde bir tanesi var ki o hiç gülmediyse
olmadý sen gülersin gelecek günlerin sessiz özlemiyle
illaki bir aðlayaný hep var bir de gideni bu gülmelerin içinde
ola ki ben aðlarsam, þayet ben aðlarsam eðer
sayamadým kaç kez güldüðümü henüz
sana bir dirim olurum gözyaþýmdan sýcak ve gülüþümden taptaze.


meriç aydýn

Sosyal Medyada Paylaşın: