her yalnýz kalýþým esaretimdir benim
kapalý kapýlar arkasýnda kaldý düþlerim
duygularýmýn esiri olurum seni görünce
dilim lal olur titrer bedenim
eritirsin bir gülüþünle buzlarý
yaþatýrsýn bana sonsuzlarý
seni bana anlat deseler kelimelere sýðmazsýn
o kadar çok özelliðin var ki
bilmiyorum nerden baþlasam
uçsuz bucaksýz gök mavisi gözlerinden mi
kalem kaþýn ok kirpiklerinden mi
bir bakýþýnla esir aldýn yüreðimi
yüreðime yüreðinden bir köprü kurdun
dizlerimin baðý çözüldü
adým atacak dermaným kalmadý
ne zaman yol ayrýmýna gelsek
birleþtirir bizi çýkmaz denen sokaklar
seni sevmek çok korkutuyor beni
hiç ummadýðým anda terkedeceksin sanki
bitecek bir rüya gibi herþey
gerçekleþmeyen düþlerin ortasýnda kalacaðýz biz
yine hüsran yine hicran
bu aþkýn sonu
geçti ömrüm beyhude
sensin düþündüren bunlarý
arýndýrmadýn beynimden zanlarý ...
Refik
28 . 12 . 2014
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.