ZAMANDA DÜŞ DÖNÜMÜ

Akþam öperken körfezi,
Çam kokan rüzgarlarýn özlem þarkýlarýnda
Yaþama tutunarak,
Að atýyor balýkçýlar zamana...
Haydi rastgele !

Meltemin serinliðinde,
Anýlar tutar elimden, götürür eskimiþ düþlerime.

Önlüðümün sökülmeyen eteðinde umutlarý
Toplardým küçücük yüreðimde.
Beslenme saatinde; Marshall’ýn
Balýk yaðýný yuttum diyip,
Dil altýnda sakladýðým
Masumca bir yalandý...

Ceviz aðacýna çýkýp dilimizde türkülerle
Dantel örme hevesiyle,bazen tabularý yýkýp
Kýnalý parmaklarýmýza sardýðýmýz ipliklerle,
Yarýþýrdýk Çiðdem, Zülal ve ben.
Duymamýþtýk Nazým’ýn ben bir ceviz aðacýyým þiirini.
Yasaklýydý o zaman;
Toprak seviþirken yaðmurla,
Lâstik çizmelerim oynaþýrdý çamurla.
Aðrýsa da bileklerim,
Burnumda tüter çocukluðum,
Özlerim.
Okul çýkýþlarýnda,
Görünürdü uzaktan kara kalpaklý dik baþý
O zamanlar kýrkbeþ’di yaþý.
Babamýn tiftik eldivenleri,
Biri bende diðeri onda.
Tutardý elimi, içimi ýsýtýrdý ellerinin sýcaklýðý...

Bazen kafasý kýyak dayýmla gramofon baþýnda,
Abdullah Yüce’nin ýzdýrabýný
Takýlsa da taþ plak üst üste dinlerdik.
’ - Bak yeðen! Bir gün seversen eðer;
Onun gözlerine bak, orda kalbini görürsün ! ’ derdi...

Hatýrladýkça dünü zýpkýn batar canýma.
Sevdiklerim birer birer ayrýlýrken yuvadan,
Pansumana karýndaþým, sýrdaþým ablam gelse yanýma...
Göçenlerden geri kalan
Ya kahverengi ya siyah beyaz bir fotoðraf...

Yine vedada kocamýþ yýl !
Neler aldý neler verdi?
Aktý, ömürden yedi.
Arkasýnda bir avuç hüzün
Býrakýp gidiyor...
Her yýl yeniden doðarken
Bizleri tüketiyor...




Sosyal Medyada Paylaşın: