VİSAL

Gittiðin gün arkanda gri bulut býraktýn,
O an dudaklarýma son gülüþümü astým.
Gönülde saklanýrken yalnýz gözden ýraktýn,
Özledikçe kokunu yüreðime taþ bastým.


Gözlerimden süzülüp, yanaðýmda kururken,
Küllenmeyen aþkýnýn yanarým közlerinde.
Þavktan yoksun sularda yakamozlar dururken,
Boþ banka kývrýlýrým gecenin gizlerinde.


Issýz tebessümlerin kýrýlan faylarýnda,
Bitkin topuklarýma yolda dikenler batar.
Yürürüm yalnýzlýðýn burkulan raylarýnda,
Geçen hergün sineme dinmez acýlar katar.


Avuçlarým buz gibi, kadehlere sarýlýr.
Kýrdýðým bardaklardan hatýralar saçýlýr.
Kavruk düþlerim öksüz tuz ve terle karýlýr,
Geçip giden zamandan mazi tel tel açýlýr.


Nazarýmda sen varsýn çektirsen de bin cefa,
Ýnan hâlâ severim intizar etmem sana.
Gönlümü þad etmedin, bulmadým sende vefa,
Ahrette visal yoksa makberde gelme bana.




Sosyal Medyada Paylaşın: