’Cennet Cennet dedikleri birkaç köþkle birkaç huri
Ýsteyene ver sen aný, bana seni gerek seni’ * Yunus Emre
Ýki cennetin meyvelerine
elle dokunacak kadar yakýnken
bütün mekânlar
tek yönde akýyordu
bütün anlar tek anda
ruhuma paralel
yok olacak ruh deðil ki
bir boyut sýçramasý
bir dalga titreþimi
ebedi
Üç mekân boyutu
kaðýt üzerinde dönen bir evrenden
bir an makinasý ’boþ laf’ cenneti
bir mekân boyutundan dönerken
uðuldayan düþünceler, fikirler
her þey geçici
hiçbir þey ebedi
hiçbir þey
hiç
bir þey
anladýðýný sanan çok
bir tek anlayan yok
tek bildiðim þey mi
bilmediðimi bilmek
isimsizim ebedi
mekânsýz
hiçbir yerde
yok öyle bi þey
yok
sýfýr kayýp
yaþayankelime
.