örtme ayýplarýný
ki o ayýplar
bir ademin düþü(þü)
I.
göz kapaklarýndan baþlasýnlar seni soymaya
ucunda kapanmaya pek hevesli kirpiklerin
ahh!!! o kirpiklerin kibrit çöpü
ne zaman bir yangýn çýksa bu þehirde
uykundayken sayarým
bir iki üç
bedenim bir deneye kalkýþýyor
ormana inen sis gibi iniyorsun içime
kokun yarayý terk etmeme engel
mahremden yana deðiliz
biz öylece bakýþýrsak
evdeki eþyalar çoluk çocuk gülüþür
bak iþte bu kýsým çok mahrem
II..
konuþsan adým felç olup inecek sanki diline
senle benim aramdaki örselenmiþ dudaklarýn
taviz mi taciz mi bilemedim
büyük küstahlýk
böyle sürekli þiir okuyup
öp diye beklemek
beklemek demiþken, susadýysan eðer
susmuyorum
sessizliðim lisan bilmediðimden
mahremden yana deðiliz
biz öylece öpüþürsek
ben temize çýkýyorum sen hep kýrmýzý
bak iþte bu kýsým çok mahrem
III…
ayaklarýn bilmediðin bir günaha sokarsa seni bir gün
ileride okyanus olduðunu düþün
okyanus ileride
gövden, gözünü kararttýðýn yerde
zor olaný bellet kalbine
kalbini ne kadar basite indirgesen de
içinde ki yara hep benimle
günahýn baþýný kaçýrdým
bana gövden de yeter
mahremden yana deðiliz
biz öylece yan yana yatarsak
aðýr aðýr gençleþir kainatý yýrtan avaz
bak iþte bu kýsým çok çok mahrem
alicengizoyunu
(…bu þiiri okuduðunda ayýp þeyler hissediyorsan eðer, bir de yazmayý dene…)