HAYAT KISA

Attýðýmýz adýmýn bile, hesabý varken,
Yürüdükçe, yaþlanýyorduk her gün.
Koþtukça yaklaþýyorduk ölüme, düþünmeden.
Allah için ne yaptýk ? Bugün ve dün...

Güzel bir hayatý, hayâl ederken,
Dünyalýk heveslere, olduk sürgün.
Ölüm kapýdaydý, farkýnda deðilken,
Sonuzluða gidiyordu, ardýndan üzüldüðün...

Hayata tutunmak için uðraþýrken,
Çalýþmadan baðýmlýsý olduk, tevekkülün.
Nefis diyordu; ibadet için daha erken,
Anlarsýn bu imtihaný, öldüðün gün...

Yaþ dökülecek elbette, acý çekerken,
Aþk için deðil, Allah için aðlasýn gözün.
Kimse, yaþama sebebini bilmezken,
Dua olsun, aðzýndan çýkan her sözün...

Ahireti hatýrla, harama el uzatýrken,
Yapacaklarýnýn sevabýný, günahýný düþün.
Allah için yaþa, hayat biterken,
Cehennem çukuru olmasýn, düþtüðün...

Ölümü çýkarma aklýndan, insanlar ölürken,
Hep aklýna gelsin, öleceðin gün.
Yaptýklarýn seninle gelir, nereye gidersen,
Yarýn yok zaten, sadece dün ve bugün...

Hüseyin Kamaç
#Hkamac






Sosyal Medyada Paylaşın: