Yoksulluk
Bunca insan, aç gezerken sokakta,
Gözünü yumupta geçen insanlarýn,
Kâr yaptýðýný sanýpta, mutlu olanlarýn,
Tatmadýðý acýdýr, yoksulluk.
Bir parça ekmeði, üç dört kiþi yiyip,
Ayný elbiseyi günlerce giyip,
Buna da çok þükür diyen,
Kalbi zengin insanlarýn imtihanýdýr, yoksulluk.
Namusunu, þerefini bir kenara býrakýp,
Sabah, akþam ailecek bir bira açýpta,
Hergün ecdadýna sövüp, sayan,
Üç kuruþluk insanlarýn dalgasýdýr, yoksulluk.
Küçük þeylerle, mutlu olan,
Namusuyla, þerefiyle yaþayan,
Gururunu, paraya satýpta, alçalmayan,
Büyük insanlýðýn adýdýr, yoksulluk.
Þâný, þöhreti servet bilip, alçalmýþ,
Para denen illet uðruna, harcanmýþ,
Kendini, dünya malýna baðlamýþ,
Ýçi kararmýþlarýn sonudur, yoksulluk...
Hüseyin Kamaç
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.