Korkuyorum

"Gökyüzü benim odam,
Bulutlar pencereme perde,
Yýldýzlar dostum,
Güneþ sevgilim.."

Bu oda benim odam deðil,
Bu dünya yurdum deðil.
Korkuyorum anne..
Genç fidanlarýn topraktan söküldüðü,
Cezalarýn adaletsizce görüldüðü,
Emekçinin daraðacýnda sallandýðý,
Hayallerin pervasýzca yakýldýðý;
Bu dünya yurdum deðil anne,
Korkuyorum..
Karþýlýksýz sevgi olarak bildiðim aþk;
Aðýzlarda sakýz...
Dost olarak bildiðim kardeþlik,
Þimdi kalleþlik.
Bu dünya yurdum deðil anne,
Korkuyorum...
Bir kaðýt parçasýna tapanlarýn,
Elleri kanlý secdeye varanlarýn,
Merti yargýlayan namertlerin,
Hürriyet savaþýndan vazgeçmiþ;
Sesi çýkmayan insanlarýn;
Yaþadýðý bu dünya yurdum deðil anne,
Korkuyorum...
Fikirlere zincir vurulmuþ,
Bütün beyinlerde tümör,
Mazlumun ahý da,caný da kafeste tutsak,
Yarýnlar karanlýk.
Güneþ sönüyor anne.
Göðe çýkalým!
Sende gel benimle...
Göðe çýkalým!..

Mert KAPLAN...
Sosyal Medyada Paylaşın: