Çanakkale Boðazý’na doðru yol alýrken; O kocaman donanma,o kalabalýk birlik Anadoluda ilan edildi seferberlik Öðretmeni koþtu,çiftcisi iþçisi koþtu, Hepsi er oldu,hepsi mehmet,hepsi mehmetcik, Türküyle,davulla,zurnayla uðurlandýlar Anneyi babayý kardeþi, çocuðu eþi; Býraktýlar ardýnda,yürüdüler cepheye Zafere,Özgürlüðe,ölüme yürüdüler Vatan sevgisi ile doluydu yürekleri Korkusuzdu yiðitler,korkusuzdu yiðitler...
Seddülbahir’e varmýþtý demirden kaleler Yaðmur gibi dökülüyordu gökten gülleler Güçlüydü düþman ve çok kýsýtlýydý imkanlar Top yetiþmiyordu,kýsaydý topun menzili. Toprak aðlýyordu,göðü sarýyordu duman.. Ve dumanýn ardýndan karaya çýktý düþman, Çoktan kazýlmýþtý toprak,kurulmuþtu siper, Bekliyordu Mehmet Çavuþ,bekliyordu nefer... Düþman görüldü namlýlardan çýktý kurþunlar, Mehmet Çavuþun silahý tutuldu,taþ attý Süngüyü taktý ve göðüs göðüse savaþtý. Ayný gün Yahya Çavuþ Ve altmýþsekiz yiðit; Bozguna uðrattý;Altý düþman taburunu Ve akþamýna can verdiler oldular þehit Vatan sevgisi ile doluydu yürekleri, Korkusuzdu yiðitler,korkusuzdu yiðitler...
Gecenin karanlýðýnda denizde bir gemi Adý Nusrat,karanlýk liman istikameti, Saatler sonra mayýna boyanýyor deniz Ve yerine getiriyor görevi tertemiz. Þafakla beraber düþman göründü ufukta Seyitin sýrtýnda tam iki yüz on beþ okka Tam isabet,yanýp tutuþuyor düþman hattý Demir deðdi demire,gemi denize battý.. Korktu düþman,korktu düþman,dahada korkmalý Türk’ün can verdiði bu toprak Türk’ün vataný...
Kýlýk kýyafet dokuyordu o narin eller Sýhhiyeye katýlýyordu;gencecik dilber Yemekler yapýlýyor,ulaþýyor cepheye Kadýnlar sayesinde can buluyordu nefer
Günler sonra enginde tekrar görüldü düþman. Ve nefer cennet vatanýnda secdeye vardý, Selam verdi saðýna,soluna,vatanýna Hep birlikte açtýlar ellerini mevlaya. Kiminin son namazý,son dönüþü kýbleye Kiminin son sözüydü;son ettiði duasý Dua;yaþamak deðil,yaþatmakdý vataný... Vatan sevgisi ile doluydu yürekleri, Korkusuzdu yiðitler,korkusuzdu yiðitler... Toprak doluyordu kazýlmýþ bütün siperler Göðsünü siper ediyordu bütün neferler Karþý cepheden el bombalarý yaðýyordu Ýade ediyordu Bombacý Mehmet Çavuþ Bombalarý baðrýna basýyordu yiðidim Kurþunlarý baðrýna basýyordu yiðidim Korkusuzca savaþýyordu þanlý þehidim
Arýburnuna çökerken anzak askerleri Geldi yirmiyedinci alayýn yiðitleri.. Kalabalýk düþman,yeterli deðil direniþ.. Kopuyor el ayak,kol bacak tutmuyor dikiþ.. Yardýma yetiþiyor elli yedinci alay Ve iþte geliyor komutan Mustafa Kemal.. Taarruzu deðil ölmeyi emretti Yarbay. Tam dört dolunay battý geldi yine yeni ay Çok canlar yandý çok yiðit kaybetmiþti alay Cephane yoksa süngü silah,süngü yoksa can Vatan kurtarýlamaz uðrunda savaþmadan... Korktu düþman,korktu düþman,dahada korkmalý Türk’ün can verdiði bu toprak Türk’ün vataný...
Arýburnu,conkbayýrý ve anafartalar; Zaferi kucaklýyor ve kaçýyor düþmanlar Anzaklar varamadý taarruz hedefine Hiç kimse el uzatamaz türkün þerefine Dalgalanýyor þehit kanýyla dolu sancak Kimseye yar olmaz bu vatan türkündür ancak Kimseye yar olmaz bu vatan türkündür ancak
Þehadet þerbetinden içmiþ ey þanlý asker Rahat uyu yerinde arþa erdi naaþýn Sayenizde denize döküldü gaddar düþler Çanakkale,boðazýna takýldý düþmanýn Çanakkale,boðazýna takýldý düþmanýn
# Mert KAPLAN Sosyal Medyada Paylaşın:
Mert KAPLAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.