Mavi diye ben buna derim. Mavi denen mavi, böyle olmalý. Parlamalý. Berrak olmalý. Güneþ vurdu’ mu, daðlara, Daðlardaki karlar ýþýl, ýþýl yanmalý. Ve! Yüzleri güldürmeli. Ýnsanlar mavide koklaþarak, sokaklarda dolaþmalý.
Mavi diye ben buna derim. Tek pare Ve pürüzsüz yüzü olmalý Baktým’ mý gökyüzüne, yüzlerimde güller açmalý Gökyüzüne bakarken, Ýnsanlar gördükleri karþýsýnda þaþýrýp kalmalý. Oynamalý.
Mavi diye ben buna derim. Baktýkça, Ruhum bedenim gözlerim dinlensin. Ve! Bana yaklaþan, baharý, sýcaklarý, müjdelesin, Bir tek bu ‘mu? Fakiri fukarayý sevindirsin. Mavi dediðim mavi, Ýþte! Böyle bir mavi olmalý, ala bula olmamalý.
23 Aralýk 2014-12-23 Ahmet Yüksel Þanlý er
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.