Þu kýþ gününde içinin yanmasý
Ýyi gelmez mi insana
Gelmiyor iþte
Sindiremiyorum karanlýkta koymaný
Benim bittiðim yerden mi baþladý hayatýn?
Senin yerine aðladým gözünde yaþ kalmadý da
Ondan mý gülüyorsun þimdi
Bana da öðretsene biraz
Ölmeden öldürmeyi beceririm belki
Silahsýz býçaksýz ama namertçe
Birini karnýndan deðil kalbinden vururum belki
Bana da öðretsene
Ne çok þey ekmiþsin bu aþkýn topraðýna
Güvensizlik terketmeye meyil ve onca yalan
Oysa ben bir günün sabahýnda
Ya da en kuytu gecenin de kuytusunda
Seni ekerdim gönlümün topraðýna
Deðmezmiþsin
Vahlar ola!
Direnmek istiyorum istemez olur muyum
Þu resmin olmasa olacak da
O resmin dünyamý yýkýyor baþýma
Derdim senken nasýl derman olsun zaman
Yaralarým kabuk tuttuktan sonra bile kanarken
Kimin elleriyle sarayým bu yüreði
Ellerimde hala falcýlar senin falýna bakarken
Ne izini silebildim ne gizinden kurtuldum
Söyle nasýl yaþanýlýr bu denli ölüyken
Sen benimle mutlu olmaktan dahi býkmýþken
Ben sensiz üzülmekten býkamadým sevgili
Aðlamaya deðer birþeyler buldum hep
Aðlamazsam unuturum zannettim
Bu yüzden mutluluðu ne gözümle görebildim
Ne içimde hissedebildim
Hissedemedim tek bir umut yaþamaya
Kalp gözüm kalbinde kapanmýþ oysa
Uzaðým!
Tuzaðým!
Göz kapaðým!
Bensiz mutlu olabildin mi
Korkuyorum inan deli gibi
Ya bir baþkasýna açýlýrsa kalbin
Ya bana kapanýrsa ömür boyu
Bu korkuyla günler nasýl geçsin sevgili
Beni unutma
Sana aldýðým hediyeler duruyorsa þayet
Bak onlara
Bana aldýðýn herþeyi saklýyorum
Kýyamadým ki atmaya
Her baktýðýmda içim içimden çýksa da
Kýyamadým iþte
Her baktýðýmda diþim etinden kopsa da
Hiçbirþey yolunda gitmiyor birtanem
Çünkü hiçbirþey senin yolundan çeviremiyor beni
Düþsem de yürüyorum kalksam da
Sana ulaþmanýn ramaðýnda
Gururum tekrar olduðum yere getiriyor beni
Hep ayný noktadayým
Hep o nokta sensizliðin dibi
Çok mu yazdým ne?
Ne yapayým yokluðunda kalemimin dili þiþti
O kadar da konuþuyor halbuki kaðýtlarla
Yine de yetemiyor iþte sevgili
Beni unutma olur mu,
Beni unutma
Çünkü asýl beni unutursan biterim ben
“SEVGÝLÝM!”