Kirpiklerinle kanayan bir gözüm
Gittiklerinle çaðlayan bir özüm kaldý
Mutlu olmayý istemedim ki senden
Sen olsan yine yeterdi
Çünkü her sensizlik,senden de beterdi
Tükenmiþliðin nirvanasýnda bir ben
Bilenmiþliðin riyasýnda bir sen kaldý
O kadar dolmuþtun ki bana
Sözlerin bedenimden aðýrdý
Kaldýramadým iþte kalbim orta yerinden yarýldý
Hayalinle sýzlayan bir zihnim
Hevesinle tuzlanan bir zehrim kaldý
Ne zaman düþünsem geleceðini
Mantýðým en aðýrýndan iki tokat atardý
Avuçlarýna geçmiþin küllerini katardý
Hissetmenin ýzdýrabýnda bir yüreðim
Küfretmenin günahýnda bir dilim kaldý
Dilimlenmiþ acýlar koyardým sofraya
Yokluðunun kýzýl þerbetini içerdim
Her içiþimde kendimden biraz daha geçerdim
Keþkelerin piþmanlýðýnda bir hece
Belkilerin düþmanlýðýnda bir gece kaldý
Siyah terler dökerdim sen saatinde
Yelkovan olur düþerdim akrebin peþine
Ýðnelerin çürümeyi öðretirdi leþime
“Seni özlediðim kadar kopuyorum,
Seni sevdiðim kadar baðlanýyorum bu þehre
Bu da alýn yazýmmýþ
Ne diyeceksin
Bu da bir çeþit kadermiþ iþte!”