Herkesin geçer dediði, Ama hiç geçmeyen bir acý kaldý bende Ýsminin her harfinin býçaðýyla kanayan Kendimi “unutacaksýn” kandýrýþým Herkesin bildiði, Ama yalnýz benim hissettiðim bir dert kaldý bende Sýzlayan onca “gitme” haykýrýþým
Þimdilerde Ne zaman “mutluluk” yazsam Hep ünlem geliyor parantez içlerine Beni özleme Özgürlük aþýðýsýn sen Tutsak olamazsýn iç çekiþlerine Zaten dünyadaki tüm ayrýlanlar adýna özlüyorum, Senin yerine de özlerim iþte
Herkesin geçer dediði, Ama hiç geçmeyen bir acý kaldý bende Kusuyorum yutkunduðum her huzuru Yokluðunun hasýtlýðý tuttu yine Sanki kanýmda bir tek kendisi dolaþmalý Bir tek kendisi olmalý benliðimde Niye þaþýyorum ki, Niye Yokluðun da senin gibi iþte!
Þimdilerde Ne zaman gülmek istesem diþlerim kilitleniyor Sanki yemin içmiþim gülmemeye Beni özleme Gülsen bile mutlu olamazsýn özlersen Ýnsanlarýn yaptýklarý daha çok dokunur bünyene Ben seni sevdiðim gün baþladým özlemeye O gün bugündür sabýr çekiyorum Acý tesbihimin her boncuk tanesinde
Herkesin geçer dediði, Ama hiç geçmeyen bir acý kaldý bende Minicik ellerinle kanattýðýn yüzümün derisinde Kokun kalmýþ þükürler olsun yine de Yoksa nasýl dayanýrdým gidiþine Ben her gece, Seni düþlüyorum sonu kabus ile bitsede Bilme sen be bilme Her gece ölümleri bin kere tavaf etsem de
Þimdilerde Hangi parktan geçsem Gökyüzü yýkýlýyor üzerime Her parkýn giriþine “aþýklar giremez" yazmalý Çünkü her ayrýlan, Bir kez daha ayrýlýk acýsý yaþýyor sarýlan sevgilileri görünce Beni özleme Parklarda oynayan çocuklarý izlemeyi seversin sen Renkleri senindir aðaçlarýn da çimenlerin de Hayal kurmalarýn kýzýsýn hayal kýrmalarýn deðil Ben senin yerine de kýrarým hayallerimi Gittiðin günü düþünmem yeter de artar bile
Sosyal Medyada Paylaşın:
gecekalemi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.