Görüntüleri arasýnda karanlýk gecenin
Yitirilmiþ sevincin düþünü kurdum.
Ama kalbimi kýrarak beni uyandýrdý
Görüntüsü yaþamýn ve ýþýðýn.
Edgar Allan Poe
elleri gök
gözleri deniz adama!
Meryem’in bekaretiydi sana sunduðu yüreðimin
çiviler çakýyordum ömrüme
paslý ve acýtan çiviler
Ýsa’nýn çarmýhýndan
kareler üþüþüyordu gözlerimin derinine
ki Yusuf’un kuyusunda boðulurken ben
bir ses baðýrýyordu derinden
“ölme Züleyha, ölme!” diye…
görecek günlerim var deyi
asýldým ömrüme
asýldým nefesime!
kaç bin yýl yaþadým evvelimde
ve kaç bin yýl öldüm ahirimde?
bilmiyorum!
saçlarýmýn beliklerine ördüðün efsunlar
döküldü sýrlý aynalardan
kuþlarýn uçmadýðý
kervanlarýn geçmediði
ve çocuklarýn gülmediði bir yerden
göç etti mevsimlerim
bilmediðim coðrafyalara
yýlkýsýnda atlarýn, koþturdum
çýplak ayak bozkýrlarda
tel örgüleri vardý devletlerin
yýkýlasý duvarlarý!
bundandý hep sevgilerin yalancýlýðý
sevdalarýn hayýnlýðý!
dünden bugüne sarsýlan inançlarý vardý çaðýn
bütün deðerlerini kurþuna dizdiler insanlýðýn
oysa bir sevmek vardý ki içimizde hep
yeniden doðmak gibi
bütün bu karanlýklarýn içinden
benim seni bulmam gibi
sola baksam sen
saða baksam yine sen
ki karþýdan karþýya geçemedim henüz
geçersem dünya yýkýlýr mý bilmem?
ama bilirim ki
ben ölürüm sevgilim
doðarken gözlerinin ummanýndan!...
14:00/23.12.2014/Sev_tap