S e n Y o k t u n
Yataðýmda
med/cezirler oluþtu durdu
gecenin ikinci yarýsý yine dünkü gibi
sen yoktun.
alabora oldu
daha ilk seferlerine hazýrlanan
elli/yüz ikiyüz bilmem kaç
ne varsa motorlar,sandallar,vapurlar
savruldu durdu
hovarda inip çýkýþlarla deliren
o yeni yetme çapkýn martýlarýn gözleri önünde,
körfezde.
ranzam soðuktu
ve bir akrep gibi sokuyordu yataðýmda yalnýzlýk
düþlerim tutuldu
çarmýha gerildi rüyalarým
ve bunca yýl ta uzaklardan sana uzanan ellerim
hiç ýsýnmadý
tutmadý iþte bir türlü uyku,
tutmadý,
sen yoktun.
garlarýna ulaþamadý trenler,
gelip son istasyonlarýna girerken
devrildi ardý ardýna vagonlar.
vagonlar gurbet yüklü,
vagonlar hasret
týka basa gam her biri . .
ayrýlýk acýlar sýzýyordu kompartýmanlarýn çatlayan camlarýndan
ve hiç bir zaman birleþmeyecek yollarla doluydu harita odalarý
patlatýyordu lambalarýný üçer üçer
gecenin diþleri bulvarlarýn
büyük ayýsýný arayan ay,
pýrangalýydý.
alçalýp yan yana saf tutmuþtu
bulutlar
sövüp duruyordu çoban yýldýzýna
ana avrat.
bir tefeci gibi tehditkar
çökmüþtü boðazýna þafaðýn
ve durmaksýzýn siyaha boyuyordu
dört bir yanýmdan saldýrýya geçen karanlýk
yoksul çocuklarýnýn
gündüzleri yalýn ayak koþturduðu kaldýrým taþlarýný.
tutmadý iþte bir türlü uyku bir tanem be,..
tutmadý ..
yürüdüm,
açtým pencerelerimi
güneþi çaðýrdým
bakalým o ne yapacak . . .
ahmetkarakaptan Aralýk 2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Karakaptan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.