herkes günaydýn der gün aydýn olur
o günaydýn der hayat aydýn olur...
sabaha günaydýný bana sakla
pencerene sarkan ayazýn
camýn içine serdiði buðuyla geleceðim
havalandýrma yastýðýný
kokuna sinmiþ haliyle baþýmý koyup
yanýmda getirdiðim martýlarý
gözlerinin denizine býrakacaðým
çayý zamansýz bir anda demle
boþver kalabalýk olmasýn masa
sen, ben, ekmek, zeytin, çay
birde sarýlmýþ gölgelerimiz
bakarsýn yaðmur yaðar usulca
pencerenin bir kanadýný açarýz
damlalar içeriye rüzgarla savruldukça
titreye, titreye iyice sokulur gölgelerimiz
eski bir ezgi çalar dört duvara çarpa, çarpa
demliðin göðsünden çýkar buhar
ezbersizce uzanýp elim eline düþer ansýzýn
kirpiklerin mahcup, utangaç kapanýr gözlerin
susarsýn, susarým, susarýz
dýþarýda
tellerin sýðýnaðýndan geçer meçhul aþklar
aðzý bozuk bir hayat çarpar durur tabelalarda
yaþlýca bir daðýn eteðinde kývrýlýr kar sularý
ve dargýn insanlarýn yalnýzlýklarý
aðrýr durur zemheri acýlarda
içeride
kirlenmiþ takvim yapraðýný söker gün batýmý
zamana rehin kalmýþ düþleri azat eder
saçlarýndan bin kere ölüp, bin kere yaþadýðým
yokluðunun saklanýþlarýný tararsýn
sakallarýmdan doðan parmaklarýna deðer akþam
daðýlýr hüznün gri sancýlarý
artýk vuslatýn bittiði maviler almýþtýr sevdayý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.