ne diyor kitap
açtýðýn yaradan
hesap sorar yaradan
giderken eðilmek fiili býrakýyorum
ruhuna
tütsü yapacaktým tüm sandallarý hatýrlýyor musun
ve dahasý bütün yangýnlarý sinesinde baþlatan bu þehri sevdim en çok
en çok da gece duyduðum o sesleri
iki meme arasýnda zehir gibi bir ter
o kliniklerde ki uygunsuz pozisyon
o zaaflara baðlý þizofren kadýnlar için þiirler yazan biriyim
arada bir çýk görün
baðýmlý deðilim ki
alýþýðým
pardon, aþýðým
zekasý sýfýrýn altýnda üç beþ örümcek için
að yerine ah örüyorsun ruhuna
tahammül sýnýrlarýnda sadece hýrsýn
ve kabuklarýn nöbette
elbette
zehirli bir dudak gibi her aþk ilaný
þansýn karanlýðýný tespit edersen bir seferde
aðlayarak kaç kez öpüþtün, onu hatýrla
seviþirken kaç kez hüzünlendin, bunu hatýrla
arada bir çýk görün
senden geriye artýk ne kaldýysa
benden geriye kalan dilsiz güvercinler
kolay bir hüzündür gecenin kovuðundan sarkan
ellerindeki paramparça geçmiþin sýð bir gövdesidir yolun ortasýnda
erken bir gülüþe baþlayan yalnýzlýktýr
ve ayrýlýðýn ta içinde biriken küllüðüdür özlemin
eski
epeski anlatýlmamýþlýksa ihanet
yine de bir çiçek gibi iliþtirip gönlüme
bir fotoðraf ayrýlýðý gibi
hep mi son gülen iyi güler
arada bir çýk görün
susarak dileriz
sadece iyi günler...