KERVAN (DOST)

Uzattým ellerimi, bir güle dokunabilmek için
Acýdý tenim, yandý yüreðim, kanattý elimi dikenleri

Bülbülüm; aþkýmý anlatamadým bir türlü güle
Bitmedi nazý usandým, vurdu yerden yere her an beni

Sarýlmaz bir yara oldu bu kanayan yüreðim günden güne
Anladým bitmez, bitmeyecek bu azap, ölene dek kalacak benimle

Acýyý yaþamaktýr büyüklük bilirim
Ýçmeden sarhoþ olmak gibidir aþk...
Yýkýlmaksa zayýflýktýr her kul gibi;
Oysa farkým olmalý elden, sürmeli bu aþk...

Neden dünya?
Ne deðer biçti bu hayat bana, söyle dost?
Bilmezsin, bilemezsin, anlattýrmadýn ki !
Dinlemedin ki hiç beni
Sussan hâlbuki söyleyeceðim
Hem de bir nefeste atacaðým sesimi

Üzerine bastýðýn o kanlý toprak alacak seni
Gururlanýp durma öyle deli deli

Gel dostum biz bu yükü taþýrýz, evvel Allah kalkarýz altýndan
Korku ile ümit ile ne sabýrlar ektik bu güne kadar
Haydi dost âþýklar yoluna, iþte gidiyor kervan
Bu son ümit belki de gidelim artýk vakit çok dar.


Sosyal Medyada Paylaşın: