Ben Balkonda çalarken Tencere-Tava, Bana-gelene-kadar’cýlar Polise Telofon ediyor Mualla. Çýð gibi büyüyor Adam-sende’ciler, Baþ Örtüler artýyor, körpe Beyinller Sýkmalarla sýkýlýyor, böylece gidiyor Kýçýn-geri Kadýn-Erkek Eþitliði.
Bana-ne’ciler çoðaldýkça. "Bal tutan Parmak yalýyor". Altýn Gümüþ Kaplama arasý bir Gülümsemeyle Diþ biliyorlar Ata’ma "Kýlavuzu Karga olan"lar.
Ülkemde Bir Muslukçu Baþkan, Ruhsatsýz Ak-Saraylarda Saltanat kuran Sultan, Ýki-Buçukuncu Adam; "- Ben baþka bir Baþkaným!" diyorsa baðýrarak, ben "Böyle bir Baþa, öyle bir Tarak" olamam onla.
Adýný anarak Hedefe ulaþmak Ýþim deðil Mualla, Sözüm ise "Yazýn Saz çalýp, Kýþýn oynayacak" olana; Sen "Anlayana Saz", sen "Davul Zurna az", sen "Sivrisinek Výzýltýsý" kýpýrda biraz!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Oğuz Can Hayali Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.