Sen ey adýný koyamadýðým kaos
Üç harften ibarettin;
Gül mü desem aþk mý,
Saçlarýna takýp sürüklerdin evreni
Bir derviþ misali dönerdi baþým,
Yanýma gelip dikiliþin
Çok renkli bir mermer iþçiliði,
O duruþ, o bakýþ, o sessizlik;
Bir Venüs heykeli, abideleþirdin...
Sen ey ruhumla kaynayan iksir
Beni benden alýp götüren
Daðlarý yerinden oynatan erk
Yakýp kavuran, kül edip savuran
Karþý konulmaz çekimindeydim hep
Ateþ pýnarý, gözlerin yudum yudum
Seninle uyur, seninle uyanýr
Varlýðýma sebep seni bulurdum
Sendin benim anayurdum...
Sen ey tenimde yeþeren ökse otu
Benden beslenip, beni sesledin
Tüm kuþlarý yüreðimin sana kondu
Göðsümü sen kafesledin
Hikmetinle benliðimi bürüdün
Damar damar, salkým saçak
En uzun gece, en kýsa gün
Göðsümde yürüdün, beni nefesledin;
Ben sana aþýk olabildim ancak!
Þaban Aktaþ
21.12.2014