Bugün her yer sessiz her yer durgun Sanki içimden bir þey koptu deniz de vurgun Moralim bozuk rengimse acayip solgun Boðazýmda sözler düðümlendi dilimde heceler
Etrafa bakýyorum benden baþka kimse yok Bomboþ yerler, caddeler, boþ adam çok Bu hava tehlikelidir alýþmadýðýn yalnýzlýða bundan kork Kimler geldi kimler gitti hep yalnýz geceler
Yine her gün ki gibi günaydýn dedim baktým Kimse yok caným sýkýldý ayaða kalktým Gelirsin diye hep kapýlara baktým Sen yoktun, yoktun yine dudaklarýmda heceler
Tam alýþmýþtým hayatýn mutluluðuna ki gittin Sen olmayýnca dünyam yýkýldý ben bittim Yandý içim tutuþtum bir anda korlaþýp tüttüm Gözlerim buðulandý anlatamam yok heceler
Býrak herkes beni aptal deli sansýn Bu sevda ölünceye kadar aramýzda kalsýn Senin aþkýn zar eylesin bedenimi sarsýn Son nefesimde seni sayýklasýn hep heceler
Kul Özcan’ým ne desem sözler içimde bitmez Seni anlatmaya metiyeler kifayet etmez Anladým ki bu aþk ölene kadar benden gitmez Belki kübra-ý Alemde kavuþur bilirsin ki niceler
Abdulhamitözcan Sosyal Medyada Paylaşın:
kulözcan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.