TUT BENİ
La telini titretir gibi bu gece ellerim.
Soðuk bir gökyüzü, solmuþ gülün sen yüzü.
Kalem olmuþtu parmaklarým,
Sana adanmýþ dizelerde gezindim.
Ve adýný andým mumun titrek alevinde.
Seninle dolu özlemlerimi,
Teker teker çýkarýp koydum masaya.
Seni hatýrlatan her þarkýda,
Islandý kirpiklerimin, geçmiþe dalan uçlarý.
Sensizlik çýðlýklarý kol gezerken ruhumda,
Bomboþ kalan sol yanýmda,
Kalp tekledi.
Ýsyan etti gencecik yüreðinin yokluðuna.
Beni býrakýp giderken bir baþýma,
Yalan dünyanýn tam ortasýnda,
Çok kýzmýþtým ya sana,
Unuttum çoktan!
Senden kalan tek þey, bu mevsim.
Þimdilerde daha bir soðuk.
Üþüyorum ayazlarýnda.
Savruluyorum her rüzgarda.
Uçurum kenarýndan düþmeden,
Tut beni gökyüzünden...(RAHMETLÝM’E)
MUTAHHARA ARLI ÖZKÖK
muti
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.