Kucağımdaki Yalnızlık

Bir lokma ekmek elimde dünümde kalan
Ve burnumda gögüslerinin duru doyuruculuðu
Aðzýmda kör jilet dilim doðranmakta
Kýzýla çekmiþ kan kokar çýpl/ak tenim
Bana yaðmur topraða rahmet doðurmakta nisan
Her sonbahar az kahve rengiyle seviþmekteyken
Ben yalnýzlýðý kucaklýyorum þimdi

Aklýmdaki pistte kelimeler yarýþa dursun
Güneþin aydýnlattýðý yaným serpilip boy vermiþ
Diðer yarýsý küs bana yaþamýn
Sen düþken çokta umurumdaydý yalnýzlýk
Rüzgârýn kaçýrdýðý tütün kokusundaki aþk gibi
Kucaðýmda yalnýzlýðým

Ay ç/aðlayan gibi dök/ülüyor geceden
Köpük köpük hýr/çýnlaþan dalgalara
Ve açýp kýllý gögsümü hapsetmek geliyor içimden
Terk edilmiþ bir koyda sandalým aþk korsanýca
Cesedimi girdaplarýna sarýyor bermuda
Kucaðýmdaki yalnýzlýðý kullanarak

Simit müptelasý ayyaþ martý ihbarýyla
Atýlýyorum Hiroþima’ya suçsuz insanlýðýmla
Çinko damlarýnda atom parçalarý þehrimin
Ýn cin top oynuyor çocuklarýn yerine sokaklarda
Tarihten evvel kelp sesleriyle irkiliyor usum
Gölgemden önce kaçýyorum kendi kendimden

Sosyal Medyada Paylaşın: