--hiç olmamýþ gibisin hayatýmda muhterem ve hiç ölmemiþ gibi--
*
sen düþtüðünde fikrime muhterem yollarým karýþýyor birbirine bir mum alevinin ucunda titriyor bakýþlarým mor odanýn içinde
aklým morarýyor heryer kangren kesip atsam olmuyor kesmesem
kahkahasýný býrakýrken falezin üstüne sevimsiz bir kadýn üzulme ölume çare yok diyor ak sakallý ihtiyar seri bir þekilde boþalýyor gözlerimin frenleri
Ýhtiyar diyorum muhterem ihtiyar ömru senin yasýndan bin fazla bir ihtiyar ne vardý öyle acele edecek böyle orta yerde býrakýp bizi öksüz bir çocuk gibi alýp beyazlýðýný gidecek
**
birlikte oturuyor parktaki bankýma sessizlik ve yalnýzlýk karanlýk üþüþüyor benliðime yapraklarým sararýyor ha düþtü ha düþecek
aklýmýn neonlarý sönüyor birden karabasanlar çörekleniyor ruhumun üstüne ben karýþýyorum evren birbirine karýþýyor
***
vagon vagon hatýralar yükleniyor sýrtýma þimendiferler patlatýrken beynime sirenlerini bir çýðlýk ayak uçlarýmdan boðazýma yürüyor yutkunmak mesele