HEPSİ UNUTULDU
Sen, yazýpta okuyamadýðým bir þiirsin.
Ve sen, yazýlmayý deðil, okunmayý seversin.
Sen, anlamýný yitiren bir cümlesin.
Çünkü sen, anlamsýz kalmayý seversin.
Geliþin yaþama sebebiydi.
Gidiþin ise intihar oldu yüreðime.
Sen bir yürek katilisin,
Çünkü sen, nefessiz bir bedensin.
Geçen günlerinin,bir anlamý var mý acaba?
Acaba seninde atan bir kalbin var mý?
Acaba, acabalarda kalýyormusun zaman zaman.
Sen, yazýlmayý hakettin mi acaba?
Sen,kahpeliðin en son modelisin.
Ve sen, merhameti deðil, zalimliði bilirsin.
Sen, düþene el uzatmazsýn.
Ýþte en çokta o halini seversin.
Ecel kapýyý çaldýðýnda,
Geçebilecek misin o kapýdan acaba?
Son nefesin geldiðinde,
Aðlayabilecek misin acaba?
Sen, yazýldýktan sonra atýlcak bir þiirsin.
Anlamý, kafiyesi olsa neye yarar.
Altýnda benim adým yazsa,ne manasý var.
Sen bir hiçsin, yazýlmayý bile haketmedin.
Açacak gül, geliþinle soldu.
Bir gittin, her yer bahar oldu.
Aslýnda hep gelip giden bendim.
Ýþte ne olduysa, o zaman oldu.
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Ozan Vural Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.