Yağmur

‘Yaðsam birdenbire gökyüzünden, aðlar gibi.
Þemsiyeni açma sakýn.
Býrak sevgimle yýkayayým seni.
Süzüle süzüle nefesinden bir yol bulup,
Gönlüne akayým.
Bir su damlasý olup yerleþeyim oraya,
Ýçine kadar iþleyip seninle bir olayým.
Bir söz bir bakýþ sevmeye yeterken,
Hep mesafeleri engel sandýk.
Böyle böyle nefrete saplandýk.
Bilemedik birbirimizin kýymetini,
Dünyayý yaþadýðýmýz kadar anladýk.
Ne büyük yer þu evren!
Yine de sýðamadýk hiçbirimiz.
Beden sýðsa gönül sýðamadý hiçbir yere!
Belli ki bir þeyler hep eksikti?
Sevmeyi, sevilmeyi þartlara baðladýk.
Çoðunlukla biz hep mantýklý yaþadýk.
Sevgi kurtarýr insaný,
Þefkat iyileþtirir.
Yaðmur olmak gerek, sevmek sevilmek için.
Yaðmalý artýk tek tek herkesin üzerine!
Sevgiden sýrýlsýklam olaný þefkatle ýsýtmak gerek.
Bir söz bir bakýþ buna yeter de artar bile.’


Ö.E
Sosyal Medyada Paylaşın: