Ýnsanlar gelip geçiyor yanýmýzdan, Farketmiyor kimse bizi. Üzülmüyoruz yine de; Ayný gökyüzüne bakýyoruz, Ayný havayý çekiyoruz içimize. Belki ayný yýldýzý tutuyoruz, Ayný dilekler geçiyor, Belki de içimizden.
Ama... Aþk, Ama...Umut, Neden söylesene...? Böylesine insafsýzca, Uzaklaþýp kaçýyor ikimizden.
Oysa sen= ben, Çarpsan ,bölsen toplasan, Çýkarsan yinede tüm hesaplar, Biliyorum ayný çýkar. Bütün denklemler denense, Farketmez biliyorum, Bu sevda tüm kurallarý yýkar.
Ama ...Ayrýlýk, Ama... Hüzün, Neden söylesene...? Böylesine gözyaþý bulutlarý, Eksik olmuyor gözlerimizden.
Ki seninle biz, Bir elmanýn iki yarýsý, Birimiz gün beyazý, Birimiz gecenin karasý. Biz seninle iki firari, Ýki asi yürek... Yine de çok iyi biliriz, Sevmek ne demek, Vazgeçmek ne demek.
Ama ... Sen, Ama... Ben, Neden söylesene...? Böylesine birbirini severken, Yalnýzlýgý payýmýza aldýk sevgiden.
Blueangel/16.12.2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
blueangel25 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.