Sen Giderken

Sen giderken,
Ben sustum ardýndan.
Ýstanbul anlattý,
Ýstanbul konuþtu.
Çünkü Ýstanbul,
Binlerce yýldýr,
Milyonlarca aþkýn,
Öyküsünü duymuþ,
Hikayesini okumuþtu.
Senden için bana;
Beyninde ve yüreðinde,
Sesler o kadar kalabalýk,
Ve o kadar yüksek ki,
Konuþma sakýn,
Seni asla duyamaz,
Þimdi saðýr diyordu.
Anladým ki Ýstanbul,
Seni, beni, bizi,
Yani sevgimizi,
Çok iyi biliyordu.
Bu yüzden bana,
Biraz sabýr diyordu.

Sen giderken,
Ben baktým ardýndan.
Deniz anlattý,
Deniz konuþtu.
Çünkü deniz,
Binlerce yýldýr,
Kollarýna sýðýnan,
Hüzünlü sevdalarýn,
Öyküsünü duymuþ,
Kendisine atýlan defterlerden,
Nice sevgi hikayesi okumuþtu.
Senden için bana;
Sakýn gitme ardýndan,
Yolundaki ýþýklar,
Þu an o kadar parlak ki,
Seni asla göremez,
Þimdi bir kör diyordu.
Anladým ki deniz,
Seni, beni, bizi,
Yani sevgimizi
Çok iyi biliyordu.
Bu yüzden bana,
Biraz sabýr diyordu.

Sen giderken,
Aðladým ardýndan.
Yaþlý martý konuþtu,
Yaþlý martý anlattý.
Çünkü yaþlý martý,
Binlerce yýldýr,
Müthiþ bir sevda masalýnýn,
Öyküsünü dinlemiþ,
Hikayesini okumuþtu.
Dedi ki bana usulca,
Ýstanbul’a bir baksana,
Ýstanbul kýz kulesine,
Kýzkulesi daima denize,
Deniz Ýstanbul’a bakar.
Sevda yaman bir mesele,
Kim dokunsa kendisine,
Herkesin canýný yakar.
Anladým ki yaþlý martý,
Seni, beni, bizi,
Yani sevgimizi,
Çok iyi biliyordu.
Bu yüzden bana,
Biraz sabýr diyordu.

Blueangel/13.12.2014
Sosyal Medyada Paylaşın: