Yalnýzlýða bürünmüþtü bu þehir,
Gökyüzünün derin ufuklarýnda .
Çýðlýklarý yükseliyordu adamýn ,
Sirenler misali þehrin nidalarinda .
Zaman durmuþtu bu þehrin sabahýnda ,
Ve adam irkiliyordu birden yalnýzlýkla.
Anlam veremediði düþünceler üþütüyordu bedenini ,
Þehrin pusuya yatmýþ ,
Yarým kalmýþ umutlarýyla .
Zaman akýyordu birden ,
Yýldýzlar kayboluyor, beden üþüten,
Iþýðýyla umut silen güneþ doðuyordu.
Ama aklar düþmüþtü saçlara yalnýz adamýn.
Anlam veremediði hýzla geçmiþti duran zaman .
Ve yalnýzlýðýyla irkiliyordu yolun yarýsýný geçmiþ bedeniyle .
Gözlerdeki çizgiler anlatýyordu yorgunluðunu adamýn .
Ve bitiriyordu yalnýz bir günü daha adam
Semalarda yankýlanan,
"sela" nidalarýyla
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.