Dört Duvar İçinde

Odada, dört duvar içerisinde baþýboþ,
Gözlerim kapalý, ne bir ses nede bir ýþýk.
Yalnýzlýk duygusu gönlümü ederken birhoþ,
Zihnimde bulanýk bir hayal ruh halim karýþýk.

Bazen çok özlenen, bazen de nefret edilen,
Sessizliðin yankýsý, evin duvarýna sinmiþ!
Kulaðým nice uðultu duymasýna raðmen,
Duyduðum sesler sanki anlamýný yitirmiþ.

Hazanda yapraðýný döken aðaçlar gibi,
Halsizim bugün, ne keyfim var nede huzurum.
Þehirde yaþayan bütün insanlar asabi,
Þehirde yaþayan insanlar sevgiden mahrum.

Kalabalýklar içerisinde tek baþýma,
Ýçimdeki kalabalýklarla yaþýyorum.
Artýk engel olamayarak göz yaþlarýma,
Baþýmý eðerek kendime dökülüyorum.

Dört duvar arasýna sýkýþtýrmak hayatý...
Yýkamadýðýn sana ait o duvarlar hani.
Ah nefsim, o bendeki ben niye böyle katý,
Deðiþme! böyle geçir diyor hayatý yani.

Unutmamalý; gökyüzü mavidir, deðiþmez...
Yalnýzlýk; yalnýz kalamamaktýr ruh halinde.
Yaþamýn zor olsada hayattan bað kesilmez!
Hayat dediðin dünya yaratmaktýr kalbinde.


Sosyal Medyada Paylaşın: