DOKSANÜÇ SOKAK

Soluyan bir insan gibiydi
Ölüm döþeðinde kimsesiz
Zor yakalardý her sabahý
Ve her akþamý
Doksanüç sokaðýn en cefakarý
Evimiz !...
+++++
Benzemezdi diðerlerine,
Tek katlý bir sýðýnak gibiydi
Bizim hane...
Mor salkýmlý sarmaþýk aðý
Duvarlarýný süslerdi
Pençe pençe
Sanýrdýn evimizin sancaðý
Dolardý arka sokaðý gözetleyen penceresinden
Çürüyen ciðerlerine
Güney’in o sarý sýcaðý !...
+++++
Daracýk bir çýkmazda karþý karþýya
Yazgýlarýyla paslaþýrdý evler
Çaresizce
Buram buram tüterdi anýlar oralarda
Küflü solumalarý hala hatýrým da
Türlü çiçekler ekilirdi bahçemize
Tohum tohum gezinirdi dönerek
Anamýn alýn teri o ak yüzünde...
+++++
Doksanüç sokaðýn kurallarý vardý
Sokaðý baþtan sona arþýnlardý
Sulanmazdý yaþamlarý çocukllarýn orada
Onlar hiç büyümeyecek bir aðaç gibi yaþarlardý...
+++++
Doksanüç sokakta sahipsizdi uçurtmalar
Gökyüzü öfkeli olurdu alabildiðine
Su,gazete ve simit satarlardý çocuklar
Ziyan olurdu uçurtma mevsimleri yine
Tek mevsimle yetinirdi onlar
Tek mevsimle
Güneþ hiç doðmazdý çocuklarýn üzerlerine !...
+++++
Bir baþka türlü gezerdi bazen de
Doksanüç sokaðýn melankolik rüzgarlarý
Dökülürdü hüzünlü þarký kýrýk bir camdan
Doksan üç sokaðýn yorgun taþlarýna
"Dede Efendi " Ýkramýyla bir pilli radyodan !...
+++++
Zordu,
Doksan üç sokak da yaþamak çok zordu
Sevgisiz ve ölümcül yaþamak ise en zordu
Aydýnlanmazdý karanlýklar bu sokakta,
Zaten o sokaða hiç güneþ doðmuyordu !!!...



Ý.HAKKI GÜRCANOK
-- A D A N A --

Sosyal Medyada Paylaşın: