Olmaz mı

Bu gün hala, her gece ayný rüyalarý görüyor
Evimizin terasýn da oluyorum. Bu aný neden yaþamýyorum
Yasak mý, zor mu ne ne ne...
Annem neden hep orda, bende yanýndayým
Evimizin kapýsý hep açýk. Ben bunlarý yazarken aðlýyorum
Burnumun direkleri neden acýyor, yüreðim üþüyor
Beni bu hale getiren ne
Bozulmuþ düzen mi, tadý kaçýk insanlar mý
Gördüðüm nankörlük mü, bakir olmayan tabiat mý
Hep takýlý kaldýðým o yýllar
Siz çok mu güzeldiniz. Yoksa ben mi tasasýzdým
Yaþadýklarým o günlerle ilintili
Anýlar, tadlar, zevkler, mevsimler, gündüz ve geceler
Hani hiç bitmesin dediðim umarsýz anlar
Yastýklar mý yumuþaktý, yoksa benim kafam mý hafifti
Masal tadý vardý o yaþanmýþlýklarda
Melekler mi dans ediyordu çevremde
Kelebekler mi kanat çýrpýyordu yüreðim de
Yerimde duramýyordum. Gece baþka güzel, gündüz baþka
Güneþ daha mý güzel doðuyor, gece yýldýzlar daha mý çoktu
Uður böcekleri vardý her yerde, gece kuþlarý
Aðaç yapraklarýnýn hýþýrtýsý, derenin þýrýltýsý duyulurdu
Geceleri senfoni orkestrasý oluþurdu
Umut yorganý olup, yýldýzlar örterdi üstümüzü
Periler masal anlatýrdý
Terasta otururduk annemle büyük bir huzur içinde
Uydurdum çoðu kez kucaðýnda. O güzel sesi ile þarkýlar söylerdi içli içli
Pamuk elleri dolaþýrdý þaçlarýmda
Dalar giderdim en güzel rüyalara
Þimdi adýný koyamýyor, sorularýma cevap bulamýyorum
Ne zaman büyüdüm, ne zaman böyle daðýldým
Bu gün hasretini çektiklerimi doya doya , sindire sindire yaþayayým diye
Bu aklýmla yeniden çocuk olayým
Annemin ellerini, ellerime kelepçeleyeyim
Beni terk edip gitmesin sevdiklerim, boynum bükülmesin peþlerinden
Özlemim bu kadar kocaman olmasýn
Hasret uzak, sevda içime yuva kursun
Olmaz mý

Nazlýgelin


12 / 12 / 2014
Sosyal Medyada Paylaşın: