Hatýrlýyorum. Sisli soðuk bir zemheri gecesiydi, hayatýmýn deðiþtiði an. Yürüdüm, yürüdüm O gece, Sisler içinde soðuktan tir, tir titrerken. Þaþkýndým. Ve ben! Çok üzgündüm. Bu hiç bilmediðim kaderimin deðiþeceði yere doðru giderken.
Yüzüme vuruyordu, zemheri ayazýn soðuðu Burnum yüzlerim kan kýrmýzýsý Saçlarým ve býyýklarýmýn her telinden, sarkan buz parçasý Ve gözlerim soðuktan yaþlý O gece yürüdüm, yürüdüm gecenin ilk yarýsý. Elimde bir çanta, Bu hiç bilmedim kaderimin deðiþeceði yere doðru giderken.
Gökyüzü dersen açýk, gri beyaz buluttan Yollarý dersen dolmuþ yaðan karlardan Buzlardan Ve ben! Direniyordum düþmemek için kaderimin deðiþtiði yere giderken Ve sonra. Korku veriyordu Kurtlarýn, Hiç bilmediðim, çoban köpeklerinin uzaklardan ulumalarý Bu Issýz gecenin içinde Gecenin sessizliðinde koþarcasýna Bu hiç bilmediðim kaderimin deðiþeceði yere doðru giderken.
Adýmlarým, çoðalýyordu Ayazdan burnumdan buzlar sarkýyordu. Ayaza çekmiþ gökyüzün gri beyaz aydýnlýðýnda yürürken Ýþte o gece, Yürüdüm, yürüdüm kaderimin deðiþtiði yere doðru Gecenin ayazýnda Bir þehrin doðru dürüst lambasý bile bulunmayan ýssýz sokaklarýnda. Ve Issýz gecenin ilk yarýsýnda yürüdüm Bu hiç bilmediðim kaderimin deðiþeceði yere doðru giderken.
Meðer felek, buraya yazmýþ yazýmý Mevsimler yýllar geçti. Ve benim iyi diyebileceðim kötüdür diyebileceðim çok günlerim geçti Çektim! Yýllarca bu yerin, hem soðuðunu hem ayazýný Yalnýzlýðým Ve periþanlýðým içinde. En sonunda, Tanrý’m yazgýmý deðiþtirdi Bu yazgýmý, Hala çekmekteyim, Ömrümün sonbaharý, koþar adým yaklaþýrken
09 Aralýk 2014-12-09 Ahmet Yüksel Þanlý er
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.