Yoksul Tragedyası
(Þiir öncesi not: þiir çok uzun, fazlasýyla. Ama belirtmek isterim ki bölemiyorum da. Tragedya’yý parçalamak olmuyormuþ. O yüzden tek solukta okumanýz dileðiyle.)
I.
Veronika Bu kýþ hüzünlerini tanýyorum
Yanaðýma düþen kar tanesi
Bir suç ve günah iþleyiþi
Göðsüme yasladýðým altýgen býçaklar
Kimsesiz yalnýzlýða sürüklüyor beni
Aleksei Gözlerini kapatma Veronika
Günýþýðýný söndürmek sana yakýþmaz ki
Yalnýzlýðýný bölüþ benimle
Büyük daðlar arasýndan kalbime yaslan
Veronika Oysa sana dokunmak ne zor
Ne zor yanýna oturabilmek
Sil gözlerindeki yaþý Aleksei
Herhangi bir yalnýzlýðý baþlatma
Aleksei Suç mudur sanki yoksullarýn aðlamasý
Kýzgýn bir yaðýn yuvarlanarak inmesi
Söyle bu endiþeler bitmeyecek mi
Veronika Biter elbet sonsuz kýþ günü
Hiç bitmeyen çaðda biter
Dünyanýn ekseni yavaþça aðlamaya baþlar
Sen yalnýzlýðýný da al git
Kimsenin bilmediði
Adýnýn söylenmediði
Sonsuz yaza git
Aleksei Gönlüme kar yaðýyor Veronika
Sancýlý hüzünler kaburgama batýyor
Yaþlanýyorum saçlarým beyaz
Sensiz gidersem kuþlar ölür
Veronika Beni de yanýna alýrsan yalnýzlýk ölür
Günahsýz koyunlar bacaðýndan asýlýr
Oysa sana dokunmak ne zor
Bir þehrin istilasýný baþlatýyor
Dualarla yaþamak.
Bensiz çýkmalýsýn bu yolculuða Aleksei
Kýþ günleri soðuk fincanlar boþ kalýyor.
Aleksei Dur Veronika! Öylece çekip gidemezsin
Senin yüzünde yaþayamadýðým mutluluklar var
Bugün olmazsa yarýn gideriz
Bir günde kurulmadý mý dünya?
Veronika Benim gidiþim Katolik Kilisesi’nden bu yana
Ýnce bir çizginin üstündeki vals
Yüzümdeki kýrýþýklýklar
Gitmek için hiçbir sebebim yok
Aleksei Pekala acýlarýný ben alýyorum ellerime
Kalýn kazaklar ör bana
Benim içime kar yaðýyor.
II.
Bogdan Bu yalnýzlýktýr saçlarýmý döken
Ýnatçý huysuz ruh
Herkesin cebindeki olaðan yalnýzlýk
Sanýrým bitmeyecek olan. Ve eskimeyecek
Toplumsal hüsran
Yürüyoruz kimsesiz yalnýzlýklara
Anna Bogdan! Seni yalnýzlýðýn ellerinde bile sevebilirim
Büyük meydanlardan geçen maskeli halk
Anarþizm kokan devrimler baþlatýrlar
Halkýn suskun yalnýzlýðýna katýlma
Bogdan Kuzey rüzgarlarýna yenilen yalnýzlýðým
Kim bilir hangi iklimde
Kuruyan yapraklarýn ve kalabalýðýn
Eskimeyen diplerinde
Güneþ gibi
Kýrmýzý-mavi yalnýzlýðýmýz
Þehrin üstüne çöken yorgunluk
Yýllanmýþ sigaralar
Anna Ölüyoruz Bogdan
Kusursuz bir cinayet iþliyoruz
Yaþamak en büyük cinayettir insanoðluna
Yaþamýmýz toplu intiharlar
Öyleyse ölelim
Ölelim yalnýzlýðýmýzla
Milenka Kumlara týrpan gibi deðen güneþ
Ve karanlýk gül
Sizi birer birer yalnýzlýða býrakýyorum
Kalbimin donmuþ kapaklarýna
Ýnce sýzýlý acýlarla
Vapurda demlenen hüzün
Sahilde dönerek uçan kýrlangýç
Zamanýn yorgun yalnýzlýðýna yeniliyoruz
Anna Sen dünyanýn en bilinmez acýsýsýn
Zamana býraktýðýn hazin yalnýzlýk
Benim ellerime batan güller
Sorunsuz uçan kýrlangýçlar
Özgür býrak onlarý Milenka!
Bugün yalnýzlýðýmýzý affet
Bogdan Anna! Kimsenin bilmediði acýlarýmýz var
Günbatýmýnda diþlerini aya çeviren
Ýçimize ilik ilik iþlenen
Solgun denizleri dalgalanýran
Bunlar,
Butün acýlarýmýz bunlar
Anna Öyleyse öldürün beni
Hiç yaþanmamýþ bir varsayýma kurban edin
Adýmý kitap aralarýnda kurutun
Benim yalnýzlýðý kaldýracak zamaným yok
Yalnýzlýðýn eskimiþ þarabýný ölüme kaldýrýyorum
Ölüme!
Bogdan Acýlarýmýzý içimizde öldürüyoruz
Bizim yaþamýmýz günlük hadiselere kurban gidiyor
Sessiz parklardan hüzün içinde geçiyoruz
Büyük göç kavimleri
Belki de aðlayarak
Göçüyorum kadim yalnýzlýktan
Milenka Buradan baðýrsak neye yarar
Yoksul bir çarþýda insanlar
Aðlanacak birer hüzünlü þarký
Önümüzden geçen yalnýzlýðýn cazibesi
Kalabalýklar süvari ordusunun þanýný taþýr gibi
Yalnýzlýk dimdik bir dað gibi eðiliyor önlerinde
Kimsesiz hüzünler adýna.
III.
Milenka Boynumdan aþaðý vuran güneþ
Ritimli mutsuzluklar
Sonu gelmeyen meçhul intihar
Sanýrým yalnýzlýk geliyor
Ölüm baþlýyor bu kentte
Duraklara isim veriyorum
Göreceli üç kadeh þarap
Tarihsiz mektuplar yolluyorum yalnýzlýða
Yoksulluk baþlýyor bu kentte
Bir yalnýzlýðýn yanýna iliþebilen
Oturup günler boyu yalnýzlýktan aðlayan
Aklýma doladýðýn bu çýkmaz sokak
Ýçimden toplum geçiyor endiþelerle
Yoksuluz bu sabah da
Sabah ne kadar da erken oysa
Ölüm için
Kutsal kitaplar kavimleri öldürüyor tarihin çýkmazýnda
Benim içim sessiz
Tanrýlar gökten hüzün yaðdýrýyor
Benim içim sessiz
Zamana yenilen yalnýzlýk
Ve sonu görünmeyen büyük kanyon
Adýna yakabileceðim bir aðýt var
Yalnýzlýk alýp da baþýný gidiyor
Yine yoksuluz
Yine sevgisizce yazýlmýþ þiirler.
Bu yalnýzlýðý hepimiz biliyoruz
Biliyoruz ama ölemiyoruz
Bogdan Lakin gök gürleyecekti
Yýldýrýmlar feryatlarýn yerini alýnca
Gök yarýlacaktý. Ne oldu
Yalnýzlýk þehri göçe sürüklüyor
Karýncalar koloni halinde
Toplu intiharlar
Þimdi yasak bize ölüm
Þimdi yasak bize ölüm
Yalnýzken ölemeyiz.
Yaþanmýþ acýlarýmýz kilise avlusunda uykuda
Adalet adýna verilmiþ hesaplar
Ölümler, toplu intiharlar ve seni sevmek
Sessiz þehri uykusundan kaldýrýyor
Pekala! Rüzgar savursun
Ben dilimde mühürledim adýný
Týrnaklarýmla kazýdým bir mezarý
Mermeri, aðacý ve binalarý örten hüzün
Beni de örtsün
Yaþasýn aðlayan gözlü mutluluklar
Yaþasýn eli kolu olmayan çiçekler
Sessiz þehri uykusundan kaldýrýyor
Uzun kavak eðiliyor
Senin güzelliðin rasyonel bir devrim
Eski þarkýlarýn kulaðýmý týrmalayan týnýsý
Oysa yalnýzdým
Yalnýzdým çünkü sessiz þehir sensizdi
Sessizliðiyle uðraþmaktan yorgun düþen
Üstüne sensizlikle boðuþan þehir
Ölümün pençesine girmiþ.
Çek çýkart þimdi yalnýzlýklarý
Bu þehirde güneþ doðmalý!
Milenka Doð ey güneþ! Daðlarýn arasýndan
Atlarla hücuma kalk yalnýzlýða
Ölümü ve yalnýzlýðý bir çýrpýda yen
Özgürlük ihtiyaçtýr.
Bogdan Ellerini uzat Milenka
Ýçimde parçalanan hüzünler var
Yarým bardak hasret
Gün görmemiþ bir evlat
Anne sevgisine eþdeðer
Ellerini uzat!
Milenka Biz bu yalnýzlýkla da yaþarýz
Bir göl kýrmýzýya çalar
Zarifoðlu dað baþýnda aðlayadursun
Kimsesiz sevdamýzý yalnýzlýða satýyoruz
Henüz yaþanmamýþ acýlara adýna.
IV.
Veronika Senin yalnýzlýðýnda bilinmezlikler var
Bunca zamaný peþine takýþýn
Ölümün suçsuz idamý
Yaþamaksa bir iþleyiþ biçimi
Ödevleri bilen kamu görevlileri
Deftere iþlenen yalnýzlýklar
Uzuyor böylece bilinmezlikler
Aleksei Uzun yollu þehirler baþlattý bilinmezlikleri.
Veronika Oysa þuracýkta sevmiþtim seni
Bencil mutluluklar çýkmazý
Voyvoda Sokaðý’nda yatýþýyor hüznüm
Bugün sen gidersen
Irmaklar eðrileþir
Aleksei Hayýr Veronika
Yadsýnamaz güzelliðin
Bu yalnýzlýðýn göz zevkidir. Býrak
Veronika Bozgunlara kulak asma
Düþmanýmýz olan yalnýzlýksa
Cephelerde seviþiriz
Acýyla avunmasýn kuþlar
Baþýmý öne eðip selamlayacaðým mutluluðu
Görüyorum sancýsýz ilerlemiþ zamaný.
Aleksei Sen yalnýz deðilsin aslýnda
Genelevde yaþýyorsun
Genelev çirkinliðindeki yalnýzlýk
Senin yalnýzlýðýnda boðulacak zaman
Yokuþlar hayasýzca dikilecek karþýnda
Sen yalnýz deðilsin aslýnda
Meþru toplumda bireysin sadece
Veronika Ölüm bir kurtuluþ sancaðý gibi çekildiði zaman göðe
Tanrýya baþ kaldýran asil krallar
Yalnýzlýkla düzlükte yürüyecek
Aleksei Biliyorum ölümü, korkutucu yalnýzlýðý
Ýnsafsýz varsayýmlar geçiyor önümden
Bu boðuntulu boþluðu sýrtlayamam
Ki papatyalý taçlar seversin sen
Benim ellerimde kan.
Veronika Yenelim bilinmezleri Aleksei…
Aleksei Benim kendime yetecek kadar yalnýzlýðým var
Korkuyorum karanlýk aydan
Gündönümüne boyun eðen çiçekler
Var pekala. Benim hüznüm kýtalarý aþar
Acýlarýmý yitirdim ben
Çoktan
Yaþamak denirse buna eðer
Enine ve boyuna yaþamak.
Zamanýn para etmediði deniz ortasýnda
Sanki maviden yoksun ve soyut
Eðer yaþamaksa bu dediðin Veronika
Ben bütün düþüncelerden ve hislerden arýnmýþ olarak yaþýyorum
Veronika Ellerini ver Aleksei,
Ölümle anlaþmayý seçiyorum
V.
Topluluk Ölüm bize ne kadar yakýn
Sabahlarýmýz çok erken
Henüz güneþin ilk göz kýrpýþýdýr bu
Ve biz… yalnýzlýksa… en haþmetlisindeyiz
Kadim tapýnaklarda yasaklý kelimeler buluyorum
Hatýralar baþlýyor baþýmý döndürmeye
Yalnýzlýðýn asil belalýsý
Çek çýkart yalnýzlýklarý
Bölüm beþ
Kavga küfür kýyamet
Kaosun baþ aðrýtan çýðlýklarý
Yalnýzlýða yenik düþen tavþan ayaklarý
Uðursuz melodi mutluluk
Ölüyoruz batan güneþ gibi
Bizi dirilt baþka bir þehirde tanrým
Dilimizde kutsal türküler
Yanan aðýtlar ve okunan masallar
Hüsran mevsimidir ahali
Duyduk duymadýk demeyin
Yalnýzlýk bütün cazibesiyle þehrimize geldi
Bölükçe yürüyüþ halindeyiz yapraklý kaldýrýmlarda
Kafamý taþa vuruyorum ve kar yaðýyor
Ah! Ölüm bize ne kadar yakýn
Yakýn mýdýr
Öyleyse kalemim kýlýca döner
Baþka intihar yolu bulamýyorum.
(Büyük bir kalabalýk görüyorum
Sokakla caddenin ahenkle seviþtiði nokta
Ýnsanlar hissiz performansýn eþiðinde
Sanatçýlar bedelsiz yoksullukta boðulurmuþ)
VI.
Anna Biblolar hastanenin önünde ise
Suçlu psikolojisine döner yalnýzlýk
Ritüellere boyun eðdiren alýþkanlýk
Yoksul ama soluksuz
Beni anlamalýsýn Bogdan
Üç günümüz var yaþamak için
Bogdan Park köþesinde bekleyen yalnýzlýk
Sigaramý içlice çekiyorum. Duy bunu
Yaslan göðsüme olmazsa
Konstantinopolis ve Rus Ruleti
Bizi bekleyen türlü türlü ölümler
Sizi bilmem ama benim acelem var
Anna Nasýl da geçiyor zaman
Gözümün içine iþleyen ýslak hüzün
Ne de olsa bir kaçýþtýr ölüm.
Bogdan Böl
Bir yalnýzlýðý iki ucundan tutup
Ortadan ikiye böl
Ýki kere iki yine de iki
Ben ve sen
Hasret ve hüzün
Yapraklarýn solacaðý güne dek
Yani bir yýlý daha bitirir gibi
Ölürsek. Kim bilir
Tanrým
Olmazsa sen bizi sev
Üþüyorum ben bu hüsranlarla
Anna Bak bugün batýyor güneþ
Bir gün daha sona eriyor
Yarýn geldiði zaman önemle giyinmeliyiz
Yepyeni yalnýzlýðý karþýlayalým!
Bogdan Bilemiyorum Anna
Soðuktan hissizleþiyorum sanki
Anna Uzat elini Bogdan
Gönlümde uçuþan kuþlarýn aðlayýþýný duy
Gün gelir onlar da ölür
Biz ölürsek mutluluk fotoðraflarda kararýr
Bogdan Ben yaþamýyorum
Bu dünyadan baðýmsýz ruhum
Ve yalnýzlýðýmýn krallýðý
Acýmýyor artýk düþlerim
Kýrýlmaz kalbim esiyor güçsüz yeller ile
Bu hüznü ve yaþamayý ben bilirim
Bilirim öyle ya
Kadeh kaldýrýyorum görünmez mutluluklara
Yaþamýyorum artýk nasýl olsa.
Anna Üçüncü kez yakana iliþtiriyorum
Þehrime gel
Gönlümde uçuþan aðlak kuþlar öldü
Seni yalnýzlýðýn ellerinde bile sevebilirim
Daha da olmazsa öldür beni
Çözülemeyen cinayetlere konu olsun
Sýralansýn bir kýþ günü
Benim yalnýzlýðý kaldýracak kalbim kalmadý
Daha da olmazsa, öldür beni.
Bogdan Sen yapraksý sesinle ölüme giden yoldasýn
Ben bu sessizlikle yaþayamýyorum arýk
Topluluk Çöl fýrtýnasý
Toprakta biçilen yalnýzlýk temasý
Yaþamak ve ölüm
Ýkisini eþdeðerinde terazilere konu etmek
Yapýlabilecek en sýký eylem
Meydan ortasýnda
Hüzün ve hasret adýna
Diri diri yanan günahsýzlar
Suçluyuz! hiçlik bizimdir
Destansý kahramanlarý içimizde öldürdük
Bizler de ölüyoruz ölümün sýð sandýklarýnda
Nefes alamýyoruz
Yalnýzlýðý sýrtlayýp göçüyoruz
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.