Ne kadar kutsal bir þeysin sen Sesin çýkmaz uðrasan sellere Götürdüðü yere gidersin Mis gibi kokunu salarsýn Kapýlýrsýn esen yellere Konduðun yerdir evin Uyum saðlarsýn olduðun yere…
Bir çekirdek düþse alnýna Baþ tacý edersin Gözün gibi korursun Bir ananýn bebesini sarýp sarmaladýðý gibi Saklarsýn koynunda Dayarsýn süt kokulu memelerini aðýzlarýna Kopamazlar senden, emerler güzelliðini Günü gelince gönül rýzalýðýyla azat edersin Yansýtýrlar endamýný dünyaya…
Ýçinde beslediðin binlerce börtü böceðe Kucak açmýþsýn, yuvasý bilmiþler seni Kendine kimi yol çizmiþ gövdende Bazýsý çukurlar kazmýþ bedeninde Sen hiç ses etmeden boyun eðmiþsin Sahiplenmiþsin hepsini Baþýný alýp gitseler de senden Küsmemiþ, kýzmamýþsýn Kapýlarýný hiç kapatmamýþsýn…
Ne ekilse fazlasýyla geri vermiþsin Baðrýna alýp da geri vermediðin sadece insan Vallahi senin gözünden kaçmaz Sende bilirsin ki insandan bir halt olmaz…