Seni Unutmadan Ölmeyeceğim
Kör bir dilencinin bile bende unuttuðu
Yarým yamalak uykularýmda sayýklýyorum
Adýn sevda sonrasýný.
Gözlerinin tenhalýðýna
Yüreðimin kalabalýðýný bastýrýp
Vesikasýz ölümleri göðsümde avutuyorum.
Oysa hiçbir zaman kör bir býçaðýn ucundan
Sefil bir ölüm dilenmedim.
Ve bu yüzdendir ki her gece
Onurlu bir mezarýn koynunda yakalanýyor
Bayram sabahýndaki babasýzlýðýmýn ince sýzýsý.
Ve hiçbir yastýk kenarý
Gözyaþlarým kadar derin deðildi.
.
Bir raký sofrasýnda adýmý meze yaptýðýnda
Yüzümü döküyorum yeni yetme morglara
Telaþ etme sen,
Ölmeden kimseye satmam
Katilimin sen olduðu bilgisini.
Bitkisel hayattaki soluklarýmý
Ucuza kapattýðýn belli ki
Yoksulluðum, beni unuttuðun kadar aþikardý.
Ense kökümde solgun bir intihar beklerken
Pespaye bir günahýn içinde
Kendimi unutmaktan baþlýyorum önce,
Sonra da gýrtlaðýma kadar kýzýlcýk þerbetine
Batýrýyorum susuzluðumu.
Yokluðuna yetiþemiyor seyrek adýmlarým,
Bu yüzden midir her kapýdan kovuluþumun
(S)aðýr gürültüsü.
Kendi cenazemi kendim kýldýrýyorum
Yoksa bir bayat bir uçurum sahiplenecek
Bana söylediðin nihavent þarkýlarý.
Sakar bir kurþuna denk getirmiþken cesedimi
Önüm, arkam
Saðým, solum sensizlik.
Ve sana söz sevgili,
Seni unutmadan ölmeyeceðim..
9 Aralýk 2014
Ýsmail Sarýgene
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.