’ Sana dünyadaki tüm mavi bisikletleri alabilseydim çocuk affedermiydin yetimliði yoksulluðu’
’
Uçsuz mavi gök küre kucaklarken toprak yollara daðýlan çocuk çýðlýklarýný akþamýn gölgeleri büyütüyor söðütün salkým saçak dallarýný kýyýda bir köþede beklemedesin iþten dönmek üzere olan babaný en fazlada alacaðým dediði mavi bisikletini
Ýsmi’ Hürriyet’ olsun demiþti baban gurur gözyaþlarýyla seni ilk baðrýna bastýðý zaman
Gözlerin yarý kýsýk mavi bisikletine biniyorsun yoksul mahallende kaldý arkadaþýn ersin iþte düþler sokaðýnda mutlusun pedalleri çeviriyor çeviriyorsun ah be hürriyet bebe hayatý düþlerýn kadar bedavamý sandýn
nasýl idrak edeceksin ki üç kuruþ fazla paranýn bedelini babanýn hayatýyla ödeyeceðini
burasý düþler sokaðý hürriyet bebe burada dünya malýna tamah eden anlý þanlý aða babalara yer yok
burada babalar var oðullarýyla þen gülüþlerle beyaz bir uçurtmanýn kanadýna küçük sevinçlerini takan
burada tüfek patlamalarý daðýtmýyor sýðýrcýk sürülerini köpük köpük dalgalý denizler var özgürlüðü çaðýran Beyaz martýlar var yüreðine benzeyen
Bütün çocuklar büyüyene kadar beyaz yüreklidir neden sonra yürekler kararýr gülümsemeyi unuturlar unuttururlar sen her þeye raðmen yüreðini karartma gülümsemekten korkma geleceðin yetimliðe yazýlsa da
Gel büyümeyelim yüreðimde küçülmek erimek isteyen acýlarý büyütürken hadi düþler sokagýnda yetimliðimizin alnýndan öpelim
beyaz nergiz lerle mor sümbülün bahara merhabasýnda