Orta yerinden çatlayan sabrým, Dile gel ki tutulsun yeniden avuçlarýn...
Esiyor rüzgar, Üþüyorum tüm yalnýzlýðýmla. Ayaz kesiyor tüm umutlarýmý, Dönüyorum en baþa her gece, Her gece bir sonrasýný örüyorum... Bir kadeh boþluðunda, Ýki kelime hoþluðunda, Öylesine dururken öylesine ölüyorum.
Bir elveda öyküsüne ekleyip ömrümü, Fikir bulvarýnda kaç cümle varsa fütursuz, Cevabý verilmiþ sorular güdüyorum.. Görmüyorsun artýk gördüðümü, Bilmiyorsun. Ve ben sadece bilmediðini biliyorum...
Ýlkin iliklerim çekildi baðýr çaðýr, Acýmtýrak bir aðýz tadýyla her sözcüðe bulandým. Paslý avuçlar da unuturum sandýðým avuçlarýný, Bir baþkasýna biliyorum..! kendim býraktým.. -Dertliyim Derdimin hesabý yok.. Gün geçiyor düþünmeksizin, sabahý öpüyor, Geceyi örseliyorsun...
Cesedim çekildi önünden.. Adým sýra adýmý hatýrlama artýk. Saçlarýnýn kokusu tüm mevsimleri bitirene kadar, Severek seni ve sensizliði, Bir ücra ömür yaratacaðým.. Keder ülküsüne adadýðým, Tüm þiirlerim varisimdir. Son fasýl oldum olasý.. Öksürük yarasý ciðerlerim nefes tüketene kadar, En son hayal suyla buluþup yanýp kül olana kadar, Hasret edebiyatýnda bu sevdam destanlaþana kadar, Müebbetimsin..
Gülümse uzaktan.. Akþamlarýn intihar beslemesin ümitlerinde, Bir hercai esinti de savrulurken saçlarýn, Adým baþý unut sana attýðým adýmlarý.. Sen en mutlu günleri kovala umarsýz, Ben sürgünüme istihare yatayým.. -Tüm damarlarýmla sevdim seni, Ýzin ver iki nabýz atýmý arasýnda olsa da unutayým..
Ve keder.. Bir kader döngüsünde savrulduðum köþe baþlarý, Fakir edebiyatýnda ki tüm zenginliklerim.. Üç beþ satýra sýðdýrdýðým tek cümlelik hayatým, Kirpiklerinde özlem erittiðim o masum günler, Derme çatma haklýlýk sahibi olduðum anlar.. Hepsini býrakýyorum.. -Ürkme artýk sende hiç yaþamýyorum.
Dört yanýmý çeviren dört duvar arasýnda, Nöbetini hep bir tek ben tuttuðum bu hayali, Gizlediðim son duayý da ekleyerek boynumdan, Bile bile ladesime koþuyorum..
’’Islak sokaklar da sek sek oynamaya benzemez bilirsin sevmek’’
Bu içimde açtýðýn kör kuyuyu.. Binbir hasret çýðlýðý ile seslendirirken hesapsýz, Ýstemem kimse gelmesin yanýma.. Alt tarafý her tarafý acýyor kalbimin..! -Olsun. Olsun þakaklarýmda ki aðrýyý sen aklandýr.. Ben zaten vazgeçtim büyümekten.
Hýçkýrýk boðumundan kalan nefesimle, Ýki cihan arasý kala kalmýþlýðýmý, Baðýþlýyorum. Unutulmuþum..
Kim vurdu ya giden tüm sebeblerime, Bir edepsiz azarla veda ederken gecenin köründe Fecir vaktine yürüyorum... Sen artýk baþka bir ufukta parlýyorsun, Tüm karanlýðým bundan.. Üzülme sadece dertliyim.
Kan tükürüyorum kendime, Kendimi kiralýk katil tutarak ömrüme, Her saat baþý vuruyorum, Sensizliðin kýlýç darbesini göðsüme. Tüm vücudum kangren yokluðundan, Ödünç nefesler alýyorum özlediðim çocukluðumdan. Kaç hece dilsizliðimi çözer sokaklar da, Bir temiz dayak yemeyi bekliyorum. -Boþ/ver Boþ da olsa bir umut ver..! -Ürkme istemiyorum..
Kimbilir varlýðýmýn beþ para etmez deðerini, Ezan okunan kulaðým, Her gün selasýný dinlerken amansýz, Cehennem alevine üzülüyorum. -Ben zaten yanýyorum.
-Ben zaten yanýyorum..
Ýsmail Yýlmaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
shopen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.