AFFET

Affet, bu gece seni sevmekten vazgeçtim…
Çünkü seni özlemeye artýk tahammülüm yok. Üstelik bir gün her þeyin düzeleceðine olan inancýmý da yitirdim.
Ne küçücük bir ihtimal kaldý sana dair, ne de azýcýk da olsa hayalim.
Ben yalnýzca seni deðil, umudumu da kaybettim…

Az önce sesini duymak istedim.
Cesaretimi toplayýp numaraný çevirdim, ama arama tuþuna basmaya gitmedi elim. Yalnýzca “alo” demen bile yeterliydi, iyi olduðunu bilmek istedim sadece. Hala oralarda bir yerlerde nefes aldýðýný bilmek iyi gelecekti. Olmadý… Arayamadým… Sesini bile duyamadýðým birini sevmek her geçen gün biraz daha yormaya baþladý beni. Bu yüzden bir kere duyup bir daha özlemektense, hiç aramayýp böylece unutmayý seçtim.
Affet, bu gece seni sevmekten vazgeçtim…

Ýsterdim ki þuan seni bu kadar anmýþken kulaklarýn çýnlasýn ve hatýrla beni…
Ara… Seni içimde tam öldürmek üzereyken suçüstü yap bana; yalandan da olsa halimi, hatýrýmý sor. Ýstersen sus, hiç konuþma. Ama orada bir yerlerde olduðunu, arada da olsa aklýna geldiðimi belli et. En çok þuan ihtiyacým var sana. En çok þuan sarýlmaný istiyorum. Sevme beni. Ýnan bana bunun da hiçbir önemi yok. Ama bir zamanlar hiç sevmemiþsin gibi davranman üzüyor beni. Buna tahammül edemiyorum.
Çünkü bunu hiç hak etmedim.
Affet, bu gece seni sevmekten vazgeçtim…

Sigarayý býrakmazsam ortalama kýrk yýl daha ömrüm var; ama seni sevmeyi býrakmazsam korkarým ki öleceðim. Çünkü katlanamýyorum artýk yokluðuna, çünkü öyle iþlemiþsin ki iliklerime, sen yetmezliðinden öleceðim.
Affet, bu gece seni sevmekten vazgeçtim…
Sosyal Medyada Paylaşın: