Eskisi kadar özlemiyorum seni, Ve aðlamýyorum olduk olmadýk zamanlarda. Adýnýn geçtiði cümlelerde, gözlerim dolmuyor. Yokluðunun takvimini tutmuyorum artýk. Biraz yorgunum. Biraz kýrgýn. Biraz da kirletti sensizlik beni! Nasýl iyi olunur henüz öðrenemedim ama “Ýyiyimler” yamaladým dilime. Tedirginim aslýnda, seni unutuyor olmak, Hafýzamý milyon kez zorlamama raðmen yüzünü hatýrlayamamak korkutuyor beni. Gel diye beklemiyorum artýk, Hatta istemiyorum gelmeni. Nasýl olduðun konusunda ufacýk bir merak yok içimde. Arasýra geliyorsun aklýma banane diyorum. Benim derdim yeter bana banane! Alýþtým mý yokluðuna? Vaz mý geçiyorum varlýðýndan? Tedirginim aslýnda, Ya baþkasýný seversem? Ýnan o zaman seni hayatým boyunca affetmem... [Özdemir Asaf]
Sosyal Medyada Paylaşın:
nayinece Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.