Biliyor musun Yaþadýðýmýz bu þehri Öksüzlüðe ittin Beni ansýzýn sensizliðe terk ettin Sen gittin Beraberinde yaðmurlarýmýz da gitti Islatamýyor artýk saðanak yaðmurlar beni Þimdi hasretinin hüznü basýyor þehrimi Bir zamanlar eþkýyalar basardý þehirleri Eþkýyalar daha masumdu sanki Keþke yine kopup gelseler daðlardan Aksalar þehrime dört bir koldan Ellerinde mavzerler hançerlerle saldýrsalar Talan etseler tüm yaþadýðýmýz güzellikleri Ve beni tutsak etseler Ellerim deðil yüreðim kelepçeli Sonra verseler katlime fermaný Yüzlerce kez öldürseler Diriltip diriltip katletseler Onlar bir kez öldürürdü aslýnda Malýný mülkünü vermeyenleri Ama sen.. Sen öyle misin Sen ey her þeyimi Ey sen tüm kalbimi Ey tüm yüreðimi verdiðim canýmýn cananý Beni bir gün bir kez deðil Her gün her saniye binlerce kez Durup durup Öldürüyorsun O da yetmezmiþ gibi Sensizliðin ölümlerine gönderiyorsun...
Faruk ANBARCIOÐLU
Sosyal Medyada Paylaşın:
FARUK ANBARCIOĞLU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.