Çocuk Ellerin var ya hani ellerin Küçücük Kýnalý Toprak kokan Ýþte O Ellerini özlüyorum
Çocuk Deniz yosunu gözlerin var ya hani Ülkem kokan Okyanus gibi derin Gökyüzü gibi mavi Ýþte O Gözlerini özlüyorum
Çocuk Sözlerin var ya hani Dilinden naðmeler çaðlayan Yüreðimi yakan Yetimin baþýný okþayan Zalime evreni dar eden Ýþte O Sözlerini özlüyorum
Çocuk duruþun var ya hani Uludað gibi yüce Toroslar gibi heybetli Erciyes gibi yalçýn Aðrý gibi dik Ýþte ben O Duruþunu özlüyorum
Çocuk Yüreðin var ya hani Zümrüd-ü ankayý kýskandýran Göðsüne sýðmayan Kalbimi esir alan Bayraðým gibi asil Ýþte O Yüreðini özlüyorum
Çocuk Biliyor musun Ruhun takýlýyor ruhuma Yüreðime sevdan akýyor Yüreðinden Gönlüm gönlüne takýlýyor Ey Yusuf yüzlüm Ýþte O Yüzünü özlüyorum
Ve Çocuk Ben Dört mevsim her iklimde Her sabah Her akþam Her yaz Her kýþ Ve her sonbahar Ve her eylül Anlýyor musun Her eylül Seni özlüyorum Ey Çocuk Biliyor musun… Seni özlüyorum…
Sosyal Medyada Paylaşın:
FARUK ANBARCIOĞLU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.