Karanfil tozu
güvercin kayalýklarýndan noksan
bir el gibi sevdim seni
üstelik küldüm rüzgarda uçuþan
ardýmdan haykýrýp duran
korkulu ve ürkek meleklerin
kanat seslerine durdum
yüzüme çevirdi yüzünü kainat
baþladým yaþamaya yeniden
aþký yüzüme dokuyanýn
doksan dokuz ismiyle
‘’ Bismillahirrahmanirrahim ‘’
gün doðar yenilenir yüzüm
ey nas sen de her kelam bitimidir hüzün
uyku intikamýmdýr oysa benim
saklý dillerine gömülü eski Milletlerin
yaramaz çocuklarýný sevdim
kaybolmuþ sessiz harflerin ardýnda
saklý bir sokak lambasýyým
üþüdükçe üstelik kendi ellerini seven
yoksa öldüm de habersiz miyim
topraktan sudan karanfilden
düþtüm dizimi kanattým
gitmeyen iþlerimiz var oysa yolunda
bir yýldýzdan bir attan dahasý
bir kum tanesinden uzak
mavi yengeçler senin deniz þakayýklarýndýr
gül destelerindir pembe pazenle
þýngýr mýngýr gezen çocukluðun
oysa benim tuzlu sularda ocak þubat mart
yarama bastýðým cimcimedir annem
binilemez gidilemez deniz atlarýmdýr aklým
düþündüm mü hayali cihana deðse de
yazdý mý okunmaz çiledir bülbüllerim
þu sözler kara kalem ak kaðýt
þehlaya kayýk biraz ela olabilecekken
kahve çukurunda dolanýp duran
kýrk küpün içinde kýrýk tek küp gözlerim
size diyorum neden gece olunca
baþka bir þehre göçüyormuþum gibi geliyor hep
oysa sevdamýzýn sebebidir bu hava
bu su bu yokuþ çýkan tohum
doðacaklar varken ölüme giden dünya
kaç sevmelik adam tanýdýnsa taný
aþk varken baþka hiçbir þey umurumda deðil
ö.yýlmaz
05/12/2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.