Ben hep,.. en çok sevdiði olmak isterdim en çok sevdiðimin.. haberin oldu mu hiç o aklýma ilk düþtüðün çocukluk günlerimden her akþamüstü güneþinin sen diye diye düþüp kýzýl bir balçýða gömüldüðü günsonlarýma kadar. haberin oldu mu hiç oldu mu haberin gittin, yaðmurlar dolusu aysýz geceler saldýrýyor sokaklarýma her mevsim hala öyle çok þýmarýk fýrtýnalar kaldý ki burda kavuruyor gülüp geçemiyorum bir türlü ayrýlýklarý dolanýyor abanýyor çýrýlçýplak bir kahpe gibi üstüme üstüme yalnýzlýk gece sessiz gece hain gece siyah gece buz gece þizofren. ben,. ben çok yandým canýmýn içi çok yandým sen gittin gideli
ve dün yine sordum beni býrakýp ona gittiðin yerdeki aysýz ve yaðmurlar dolusu karanlýk geceye seni haberi varmýþ biliyormuþ seni oralarda býrakýp gitmiþ en çok sevdiðin Þimdi bu yerlerde beni hatýrlayýp aðlýyormuþsun...
ahmetkarakaptan
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Karakaptan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.